Mijn personal trainer en ik
‘Ik voel me verplicht aan jou om gezonder te leven’
Anneke Jilesen (36), chirurg in opleiding in Amsterdam UMC, volgt twee keer per week bokstrainingen bij Michelle Forrer (31), voormalig bokser en personal trainer bij YourHealth Personal Training. Ze trainen in de achtertuin van Jilesen of voor haar huis.
Anneke Jilesen: ‘Toen je de eerste keer voor mijn deur stond, schrok ik. Je kunt heel streng kijken. Ik was een beetje bang voor je.’
Michelle Forrer: ‘Ik dacht juist: wat een pretletter, dit wordt leuk.’
Jilesen: ‘Gelukkig merkten we al snel dat het onwijs goed klikt tussen ons. We zijn allebei direct en hebben dezelfde droge humor. We zijn aan elkaar gewaagd. Je hoeft natuurlijk geen vriendinnen te worden met je personal trainer, maar ik houd de trainingen beter vol als het gezellig is en ik niet alleen maar over sit-ups hoef te praten.’
Forrer: ‘Buiten de trainingen spreken we elkaar regelmatig. Ik vind het geen bezwaar om ook vriendinnen te zijn. Doordat ik je goed ken, weet ik of ik je tijdens een les een beetje moet sparen of je een schop onder je kont moet geven.’
Jilesen: ‘Het is wel zo dat jij het tijdens de trainingen voor het zeggen hebt. Dat vind ik niet moeilijk. In het ziekenhuis heerst ook een hiërarchie en is er bij een spoedsituatie altijd één iemand naar wie de rest luistert. Ik wil uiteindelijk fitter worden en doordat jij de touwtjes in handen hebt, behaal ik mijn doel.’
Forrer: ‘Dat is waar, maar uiteindelijk moet jij het doen. Om fitter en slanker te worden, moet je ook buiten dat uurtje personal training letten op je voeding en beweging. Ik ben vooral jouw stok achter de deur.’
Jilesen: ‘Met een uurtje sporten in de week kom je er inderdaad niet. Sinds ik met jou sport heb ik echt mijn levensstijl veranderd. Ik voel me verplicht aan mezelf en aan jou om gezonder te leven. Je meet bovendien mijn vooruitgang, dat motiveert me ook om mijn best te doen. Als mijn collega’s tijdens een nachtdienst pizza’s bestellen, eet ik een zak wortels. Daar stuur ik je dan een foto van. Ik neem nu vaker de trap in het ziekenhuis.’
Forrer: ‘Ik heb veel respect voor je. Ondanks je drukke baan en je gezin met drie kleine kinderen ga je ervoor. Je gebruikt nooit excuses, ook al heb je er net een nachtdienst op zitten. Als je echt iets wilt bereiken, lukt dat. Dat is een les die ik van jou heb geleerd en waaraan ik vaak moet denken.’
Jilesen: ‘Ik zal inderdaad niet snel excuses gebruiken, dat vind ik slap. Je moet het zo regelen voor jezelf dat dingen wel lukken. Daarom ben ik ook begonnen met personal training. Zonder jou zou ik niet de discipline hebben om regelmatig te sporten. Jij staat twee keer per week voor mijn deur. Dan moet ik wel. Het voelt soms decadent, maar het is de investering meer dan waard.’
Forrer: ‘De grootste mijlpaal vind ik dat Anneke is gaan hardlopen uit vrije wil. Daar had ze altijd een grote hekel aan. Maar ze is zo gedreven om fit te worden, dat ze zich over haar tegenzin heen heeft gezet.’
Jilesen: ‘Dat komt ook doordat ik heb ontdekt dat ik buiten sporten fijn vind. Het maakt me niet uit of het onstuimig is en koud. Ik ben even weg van alles thuis. Als we samen voor de deur aan het trainen zijn trekken we veel bekijks. De buren geven me complimenten als ze ons bezig zien. Dat is een leuke bijkomstigheid.’
